مبارزه ارگانیک با ملخ ها

ملخ ه ای از همه ات به وسیله پرواز کردن از خطر فرار می‌کنند، اما ملخها و جیرجیرکها جهش نیز می‌کنند. این ات دارای پاهای جهنده در عقب بدن خود هستند. این ات معمولاً می‌توانند ۱ متر (۳ پا) یا بیشتر جهش کنند. ملخها و جیرجیرکها دارای آروارههای قوی هستند و عموماً از گیاهان تغذیه می‌کنند. در طول فصل زادآوری (تولید مثل)، آن‌ها صداهای بلند از خود در می‌آورند و این کار را به‌وسیله مالیدن اعضاء بدنشان به یکدیگر انجام می‌دهند.

ملخها بیشتر عمر خود را روی زمین می‌گذرانند اما آن‌ها قادرند بعد از جهش از روی زمین با قدرت پرواز کنند. چهار عدد بالهای جلویی ضخیم و محکم می‌باشند، اما بالهای عقب نازک و نیمه شفاف هستند و در طول پرواز مثل یک بادبزن می‌شوند.

ملخ جهنده چمنزار مثل تعداد زیادی از فامیلهایش، دارای پاهای عقبی بزرگ بوده که آن‌ها را برای جَستن به کار می‌برد. در عین حال، او برخلاف بیشتر ملخهای دیگر قادر به پروار نیست، چرا که فاقد بالهای مناسب برای پرواز است. ملخ جهنده چمنزار در اواخر پاییز می‌میرد. تخمهای آن‌ها در طول زمستان زنده می‌مانند و در بهار سال بعد نسل جدیدی از این ملخ‌ها را بوجود می‌آورند.

ملخهای بالدار مهاجر آسیایی آفریقایی از خانواده ملخهای جهنده صدادار هستند.آنها در گروههای بزرگ زندگی می‌کنند. بزرگ‌ترین گروه ملخها که تاکنون ثبت شده، در سال ۱۸۷۵ در نبراسکا دیده شده، که در حدود بیش از ۱ هزارمیلیارد ملخ بالدار در کنار هم وجود داشته‌است. جیرجیرک زیرزمینی بیشتر عمر خود را زیر زمین می‌گذراند. صدای آن‌ها از همه ات بلندتر و در فاصله بیش از ‎۱/۶ کیلومتر (یک مایل) صدای آن‌ها قابل شنیدن است.اندام تنفسی ملخ نای او است و بدین صورت تنفس می‌کند.

ملخ یکی از جانورانی است که دگردیسی ناقص دارد. ملخ زمانی که از تخم در می‌آید( نَمف ) شبیه جانور بالغ است با این تفاوت که تولید مثل نمی‌کند، بال ندارد و کوچکتر است.

ملخ‌ها بیشترین موجودات روی زمینند که هر روز دوبرابر وزن خود غذا می‌خورند.

توده ملخ‌ها برخلاف بسیاری از پرندگانی که به هنگام حرکت دسته‌جمعی با نظم و ترتیب خاصی حرکت می‌کنند، هرگز نظم و ترتیبی ندارند، در هم فرو می‌روند و به هر سو حرکت می‌کنند.

ملخ‌ های ماده بعد از انجام عمل جفت‌گیری در یک مدت کوتاه شروع به تخم‌گذاری می‌کنند. ملخ صحرایی مشکلی برای کشاورزان ایران، به‌خصوص در استان‌های جنوبی مطرح بوده. دستجات این ملخ که مبداء تشکیل آنها کشورهای آفریقایی، عربستان، هند و پاکستان بوده هر‌چند سال یک‌بار باغات و مزارع این مناطق را مورد تهدید جدی قرار می‌دهند.